Bilir misin? Şiiri - Ahmet Özyılmaz

üşüyen elleriyle
küçük tahta sandıklarını
tutan boyacı çocukları bilir misin?
hani kış kıyamet...
işte onların sandıklarını
tuttuğu gibi sarıldım sana.
sen ekmeğimsin sen suyum.
yaşadığın şehirde güneş,
her sabah
suların üstüne
gümüş bir çarşaf sererken
ağlarını çeken balıkçılar gibi,
var gücümle çekiyorum seni kendime.
sen nimetimsin.
sen tuttukça ısınıyor ellerim.
içimden kuşlar geçiyor cıvıl cıvıl.
rüzgara karışıyorum nefesinde.
binlerce kez bölünüp çoğalıyor hücrelerim.
kendime hiçbir yerde sığamıyorum.
çoğaldıkça çoğalıyorum.
kelimelerin tozumu alıyor
mermerden heykeller gibi parlıyorum.
sen ekmeğim sen suyum.
sen,
mevsimlerin üşüdüğü bir şehirde
gülen gözlerimsin.