Bilir Evlatlar Şiiri - Ali Sandıkçıoğlu

Nice anaların yanar yürüği,
Evladım,evladım diyerek ağlar.
Hayırsız evladın derdiyse başka:
Gününü,gün edip gezmeye bakar.

Hatırlamaz evlat küçüklüğünü.
Aananın,babanın çektiklerini.
O sade biliyor büyüklüğunu.
Kendini hep böyle sanar evlatlar.

Bilmez ki, ananın döktüğü yaşı,
Anadır evlada yediren aşı.
Oysa evlat şimdilerde bir asi.
Anayı,babayı takmaz evlatlar.

Analar, babalar köylerde ğarip,
Zamane evladı olmuş acaip.
Çoğu ana, baba şu anda mahcup:
Her şeyi en iyi bilir evlatlar.

Anne kucağında büyüyen evlat,
Anne memesinden süt içen evlat,
Büyüdü şimdide oldu bir cellat.
Anne babasın ezer evlatlar.

Nice ana, baba hasret çekiyor.
Derdini, toprağa, suya döküyor.
Evladım gelermi yolun gözlüyor.
Bir başına buyruk gezer evlatlar.

Çok oldu ayrıldı evlat anadan.
Unuttu içtiği sütü memeden.
Haber bekler ana uçan kuşlardan.
Sılayı unuttu bügün evlatlar.

26.08.2008 almanya