Bilir Cahil Şiiri - Virata Fafnir

Uykularım hep yarım
Sürekli yetişmeye uyanırım
Nereyedir bu telaşım
Ah bilmem kafamda kara gülleler

Bir kahve kokusunda gizli
Güneş de her gün doğmaktan bitkindi
Dalgalar denizin şerbeti mi
Ah bilmem gözümde beyaz şövalyeler

Sigaranın dumanı nereye uçar
Ay gündüzleri nereye kaçar
İnsan boğazı geçmek için kaç kulaç atar
Ah bilmem karnımda dişli makineler

İnsan ne kadar var olur
İnsan ne zaman yaşar
İnsan ne yaşarsa yaşar
Ah bilmem zaman kafatasımda bir silah

Bulutların ardında var mı melek
Öyle derlerdi kanmış gibi yaptım bilerek
Lafzın mazharı anne ve emek
Ah bilmem bulutlar bugün ne denli siyah

Işıklardan kırılan bir süzgeç
Yüze yüze karaya varır bacaksız yengeç
Derinliğie geri iter kendini bilmez bir genç
Ah bilmem ne neden ne zaman bu kibir