Bilinmezlikler İçinde Sevdaya Boğuldum B ...

Sen..
Sensizliğin son nefesini veren birinin yaşadığı son dakikaların çaresizliği içinde kıvranışları kadar zor olduğunu bilir misin..
Ya yokluğunu..
Yokluğunun gecenin ayazında dışarda kalmış çaresiz bir çocuk misali bedenimi titrettiğini..

Sevdamın mendilini açmıştım oysa önüne..
Kalbimin teriyle açtığım o mendili boş göndermen sevgine sığar mıydı..
Boğazına ayrılık kaçmış bir ayrılıkların hastası gibiyim şimdilerde..
Adının geçtiği her sokakta yalnızlığının havasızlığından boğulmaktayım..
Sen, hiç sensizliğin tadını aldın mı kalbinin ağzında..
Ya da ayrılıkların acısı yaktı mı yüreğinin damaklarını..
Onca yitik aşktan sonra ömrümü bulmuşken onu benden çalıp kendi mutluluklarına eklemekten utanmadın mı sahi..!
Kaç sevdaya dokundu gözlerin bugüne kadar..
Ben senin gözlerini uzaktan uzağa okşarken..

Senli cümlelerin sonuna keşke deyip, gözyaşlarımla bitirdim ben..
Sönmeye yüz tutmuş bir mumla aradım seni boş sokaklarda..
Ellerini bulduğumda tutmayı bile beceremeyip benden çekişlerin rüyalarımda sancılanıyordu..
Peki ya sen..
Kaç harf bitirdin biri için..
Kaç hayat..
Ve hiç tanımadığın birine yalnızlığını anlattın mı..
Yalnız kalmaktan bıktığını, ama söyleyip onu da küstürmek istemediğin zamanlarda yaşamak zorunda kalışlarına ne demeli..!
Dertlendiğin zaman sesimi duymak yerine telafiyi bir sigarayla bitirişlerin oldu mu..

Sen hep mutluluğu seçtin..
Sevdayı kaldıramayışların ve hayata devam edişlerinde gittin benden..
Ucu yanık bir mektup misali baştan sona Sen yazdın bana..
Söndürmeyi unutup yanık bir kağıt gibi bıraktın beni..

Ben, Sen diye yandım her satırımda..
Küllerimden bir sen kaldı içime işleyen..
Bir de son kapıyı kapatışlarının darları..
O mektup şimdi benim yüzüm..
Külleri yüreğimde..
Silik bir ömrün..
Yitik nefesinde..