Karanlık bir sokakta kararlı adımlarla
Sana doğru yürürken takılıp düşüyordum
Üstüm başım kan revan,acıtan yaralarla
Merhem senmişsin meğer,ben bilmiyordum
O yıkık sevdaların başkentinde seninle
Bastığın yerlere ben papatya ekiyordum
Yol bitince anladım o an,bıraktığın yetimle
"Hayatımın en mutlu anıymış, bilmiyordum."
Gece gündüze muhtaç,bu kış elbet bahara
Ay misali çehrenle güneşi topluyordun
Gül biter bahar gelir gülzâr olur bu sahra
İmkansız yoktur aşkta,sen bunu bilmiyordun. -vdt-
Kayıt Tarihi : 10.11.2023 16:45:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!