Bilinmezlik Şiiri - Emine Kaya 2

İçimde benden çok fısıldayan biri
Ne yapacağıma karar veren
Hükmüm geçemiyor çoğu zaman
Dilimi , kulağımı kelepçeliyor sanki zaman
Yalvarırcasına görmezden geldiğim çocuk,
Hiç gitmiyorsun gönül penceremin buğulu camından
Aldanıyor yüreğim dokundukça serin bakışlarına
Bir ümit vadediyor sanki ölüm
Karanlığına hapsolmuş et parçalarıyla
Kırık kolu kanadı kalbimin, eziyet ediyor göğsümün dar kafesine
Herşeyi olmak isterken hiç bir şey olamayan insan
Bir çınar ağacı kadar dimdik duramadın yalnızlığa..
Şimdi gece güneş; güneş karanlık
Ay doğmuyor artık üzerimize uzanırken bir sedir ağacına
Ölümü bekliyor gözler, o çok şey vaat eden karanlık ölümü..