Bilinmezlikleri yasşıyorum..
Sessiz ve çaresiz..
Sanmaki bu ilk vuruluşum
bu ilk yaralanışım,bu ilk dağılışım...
Gidişinle buz tuttu ömrüm o kadar...... Devamını Gör
Çözülür elbet,gün gelir gidişinin acısıda solar yüreğimde..
Bir ıslak muhabbettimiz kalır geriye..
anılar kucak açar karanlığa..
Gidişine vuslata eş düşer..
Ama ben olur muyum artık bilemem...
Sen sesim olmalıydın..
Sessiz çığlıklarımda..
Sen gülüşüm olmalıydın...
Yitik cümlelerimin öznesinde...
Ama sen benli olmayan yollara düştün..
Ucu-sonu bilinmez sahte aşklara...
Bense arkandan ağlamadım bile..
Sadece ölümü hissettim ensemde..
Ölüm ile yakın olmamştım hiç bu kadar...
Sustum,susuyorum ve susacağım artık...
Bu anlamsız gidişine...
Ey yâr yolun açık olsun...
Kayıt Tarihi : 25.6.2010 17:25:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!