Bilinmezinde Şiiri - Muhsin Koçak

Yürek;
yaprak dökümünde,
mevsimi son bahar...
Dokunsam göz ucuyla bulutlarına,
sel olur,
yıkar bendini deryası,
boğar derinliğinde kalan tek umudu,
içindeki hasret,
şimşek olur gözlerinden yüreğine,
kavurur bir - bir hasretin teninde...

Kül olur,
çığ düşmüş bedene saklı umutlar,
saplanır gözlerine, çucuksu özlemlerin...
bakmadan ardından geçmişin,
hesaplamadan yarını,
günü...
kan yaşları içerek uyanır yüreğin...

Hüzün mevsiminde,
sevincini yaşamamış gözler,
Barut kokar,
ölüm kusar,
yasa boğulmuş dünya...
insan olmak,
çocuk olmak,
ve adam olmak...
zordur.....
alınlara kader kazınmış BETER...

Çaresizlik üzerine saltanat kurulur,
Kan deryasında altın kaplama yat sefası,
yaşamlar...
hayatlar...
bedenler...
gelecek ve umutlar
gong sesiyle tavan yapmış,
haya pazarında...
Haraç mezat satılmış gelecek
çocuksu düşlerden uyanmadan...

uyanır düşlerden yürek,
sürgün...,
sevdası paslı hançer,
barut kokar damlası,
semaya kurulmuş kan, bulut damlası...

iner usulca al yanaktan yüreklere
süzülür toprağa,
savrulur sonsuzluğa umut,
karışır toprağa,
ezilir bir-bir
Fil beden, çimen misali....

Adam olmak zor be dost....
ihanet hançerine kın HAYA,
Aslan payına meze hayat,
sefalet,
alınlara kader...
meçhuldur faili yüreğin,
karanlığında boğulmadıkça kahpe,
yarınlar yine kan kokar,
umutlar barut...

Gözlerinden Bir damla Kan,
Yüreğinden usulca,
akar tenden...
bir başka baharı düşler,
saklı kalır derininde yüreğin,