Bilinmezin İsyanı Şiiri - Arif Güven

Yaşayıp doludizgin, bir kaç satır şiirde
Yaşanmamış anları, mısralara gömmüşüm.
Tutsak gibi çaresiz, bu dört duvar hücrede
Asırlarca yaşayıp, sonra ise ölmüşüm.

Öyle bir zerreyim ki, Âdem ile var olup
Umutlarla sevinip, hasret ile kavrulup
Hayalleri fethedip, uçtan uca savrulup
İklimler ötesine, sevda ile göçmüşüm.

Gerçek midir yaşamak, ömür boyu öyle san.
Manayı anlamak zor, ne kadar aciz insan
Doğu, batı ve güney hangi yöne bakarsan
Bütün pusulalarda ben tek yönü görmüşüm

Bazen sükût ederim, bazen çıkar avazım
Âlem ömür dilerken, tektir benim niyazım
Ne vakit kılınırsa gıyabımda namazım
Şüphe etme bil ki ben hakikate dönmüşüm.