Bilinmez Yollar Şiiri - Korkmaz Beyköylü

Uykusuz geceler gösterdi bana hep bilinmez yolları
Uyanıkken bile gördüğüm kâbuslarım oldu bu hayat
Yaşamadan
Tek bir yol belirdi gözlerimde
Kurumuş yaprak gibi kendimi rüzgâra bıraktım
Sağa sola savrulup duruyorum
Nereye gideceğimi bilmeden,
Tek düzine sıralanan umutlarda buldum kendimi
Gidiyorum
Sonu bilinmezlik olsa da
Ayaklarım kahır dolu anılara gidiyor bu akşam
Yorgunluğum gücümün tükendiği andır
Bu bilinmez yollarda yitik düştüm
Kendi içimde yaşadıklarımla
Yalnız bir bahara yolcuyum şimdi
Birde sevdiğime giden yollar var bu bilinmezliğimde
Budur bendeki acının adı
Hasretliğime giden bu yolda
Sevdiğimin gözlerine yitik düştüm hep
Umutlarımın tek ışık kaynağı için yürüyorum
Bu BİLİNMEZ YOLLARDA…