Bir bilinmezdi şairane tarafım,
İçimi eskiten irin ovuşturuyor ellerimi,
Soğuk, tütünüme ve kalemime dokunup kaçıyor,
Öğürtüm sıkıştırıyor göğüs kafesimi,
Kampüsteki köpekler uğulduyor
daha samimice
daha arkadaşça
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
