Bilinmez-l Şiiri - Kürşat Sezgin

Bir bilinmezdi şairane tarafım,
İçimi eskiten irin ovuşturuyor ellerimi,
Soğuk, tütünüme ve kalemime dokunup kaçıyor,
Öğürtüm sıkıştırıyor göğüs kafesimi,
Kampüsteki köpekler uğulduyor
daha samimice
daha arkadaşça
diğer müsveddelerden,
Kaldırımlar, otobüs durakları, tren rayları...
daha bir bakışsız bana karşı,
Herkes mutaassıp
aynalarda kendilerine at gözlükleri beğeniyorlar,
Mavi kubbe tepeme çıkmış
yüzümü tokatlıyor yağmuruyla,
Yeryüzü gözlerime toprak savuruyor
gözlerim kızıla çalıyor
içimden ağlamak gelmiyor,
Hepsinin bu oyuna mahsus kalkıştığını biliyorum
Bir bilinmez şairin üzerine saldırıyor...