Bilinmez İnsan Şiiri - Hasan Karakuş

Ne garip bir başım varmış,
Yaş geçmiş,saçlar ağarmış,
Mahzun gönlüm hep kararmış,
Gündüz yok geceye düştüm.

Yandım ama yıkılmadım,
İyİ gözle bakılmadım,
Ben kendimi anladım,
Ateş değil, gün de piştim.

İçim başka, dışım başka,
Düşmüşüm belirsiz aşka,
Ne akıl kaldı ne kafa,
Çıkılmaz bir yola düştüm.

Varam dedim, hak yoluna,
Giderim kendi doğruma,
Mevlam yardım et kuluna,
Senin için yola doştüm.

Yoruldum ben yürüyorum,
Sen gel dersin ben gelemem,
Kimseye bir şey diyemem,
Bir zalim ellere düştüm.

Kendi içimde dervişim,
Ne veliyim,ne ermişim,
Bilmem ne için gelmişim,
Hasan halden hale düştün.

Yazdı bunu böyle Hasan,
Ne kuvvet kaldı,ne derman,
Birgün ecel yazar,ferman,
Cennet derken,nara düştüm.