Bilinmez bir ülkedeyim
Duymuyor görmüyorum kimseyi
Anlamıyorum belki anlamamazlıktan geliyorum
Yanlışa doğru diyememek benimkisi
Sessizliğim öyle büyük ki
Ancak
Kendimi duvarlara çarptıkça duyuyorum
Kırıyorum en sert kabuklarımı
Göz değmeyen yanlarım çıkıyor gün ışığına
Saklanıyor tüm duygularım en üryan halinde
Kendi tenimde
Ve bir terennüm misali sözcükler dökülür
Ateşinden gerilen dudaklarımdan
Uğraştırma beni fezanın mahremiyle diyorsun
Gönül bu ya hani ama sen enginlere gidiyorsun
Ey aşka aşık kul sen biliyorsun
Mahremlerin içinde o dünyalar farklıdır
Kırma sırça köşkümü sen
Bu canımın içinde senin kalbin saklıdır.
Sunakta bekletilen adağa benziyor
Duygularımı kurban etmek yada etmemek adına
Gelgitler yaşıyorum
Ay değilim Güneş de değilim ki tutulayım
Ben kimim ve nerelerdeyim
Bilinmez ülkede gibiyim kayboluyorum
Neriman Keten
Kayıt Tarihi : 6.2.2018 23:45:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Neriman Keten](https://www.antoloji.com/i/siir/2018/02/06/bilinmez-bir-ulkedeyim.jpg)
TÜM YORUMLAR (1)