Bilinmez Bir Evren Şiiri - Bülent Baysal

BİLİNMEZ BİR EVREN

Şad oldun mu Ey yar, şu viran gönle ne yaptın
Haslete yürümek varken, sen çölüne saptın
Mahur masallarda, gök mavisi günü zaptın
Ben ki pervane bilinmez bir evren içinde

Keşkeleri ay aydın şafaklarıma sardım
Zincirlere gem vurdum, kendi kendimden caydım
Taş, diken, yağmurlu yollarda günleri saydım
Ben ki divane bilinmez bir evren içinde

Ay kesiği geceden, yel esmiş midir yüze
Başka göz değmiş mi çölüne düştüğüm göze
Tılısım kuşları uçar mı dillerden söze
Ben ki virane bilinmez bir evren içinde

Asma bahçelerinde hep bahar gezdiren yar
Kanadında sitem saklayan kelebekler var
Zülfü siyahına yağmur, yağmur isyanlar sar
Ben ki biçare bilinmez bir evren içinde

Ümit vardı!... Ümitsizlik neden yakar oldu
Geldi akşam, çekip gitti güneş günüm soldu
Hayat kıvrım kıvrım akıp giden zorlu yoldu
Ben ki pejmurde bilinmez bir evren içinde

Kuşta kanadın, yürekte sırrın(da) sırrı vardır
Şu koca dünya neden hep sevenlere dardır
Lal sesin figanında her nefes ahu zardır
Ben ki divane bilinmez bir evren içinde

Bülent Baysal
18/02/23