Bilinmez Bir Diyardır Buralar

gece tren raylarına yağmur yağıyor
dumanlı bir havada raylar
bilinmez bir sona doğru uzanıyor
yaralı bir serçe karanlığa şakıyor
kör kuyuların dibinde yalnızlık ağlıyor
uzak yollarda yolcular
zindanlarda mahpusluklar
sehpada idamlıklar
kaçıncı yok oluş bu
kaçıncı tükeniş
umutlar aydınlığa hasret
bir sonun başlangıcıdır sabahlar
kirpikler gözyaşlarına küsmüş
ölü doğar bütün hayaller

oysa hazan mevsiminde solgundur yapraklar
bozkırın ortasına güneş
bütün çıplaklığıyla doğar
dağların ardında yorgundur çoban
bir hüzün şarkısıdır dudaklarından dökülen
dağbaşı köylerinde umutlar aydınlığa hasret
bir çocuk ağlar yüreğin derinliklerinde
havada ihanetin iç gıcıklayan kokusu
ak bir tayı zincirlemişler dizginlerinden
sıcak somuna
acı soğana hasret büyür bebeler
ceylan gözlerden akan yaş
bir isyanın haykırışıdır artık
bütün caddeler tutuklanmıştır
çıkmaz sokaklarda siren sesleri

yanılmış bütün kapılar kapalıdır artık
kaçacak hiçbir yer yoktur
geçen her saniye
hayattan birşeyleride alıp götürmektedir peşi sıra
umudun kavgasını verir onurlular
hayatın hep acı yüzü gülümser uzaklara
bir hüzün senfonisidir bu
bir eski zaman şarkısı
bilinmez bir gemi geçer gecenin kıyısından
karanfiller solar kanın kırmızısında
kırık sazlar indirilir duvardan
gider şaraba yaltaklanır birileri
mızrap vurmaz olur tellere
yağmur camı ince bir keman hüznü gibi çizer
köyler uyanır uykusundan
kasabalar şehirler
uyanır uykusundan
bir hayat kavgasıdır başlar
radyoda bir halk türküsü
yalnızlığın şarkısı vurur şehre
herkes birbirine yabancıdır
herkes birbirine uzak
sevgili yatağından kalkar
makyajını yapar
köşe başlarında pezevenkler
sevişmenin yüceliğini satar
artık aşklar tükenmiştir
sevdalar bulutlar kadar uzak
herkes mecnunu arar tenhalarda
leylanın vizitesi çoktan kesildi

yaralı bir serçe ağlar aydınlığa
çoban ağlar
sürüler içindeki yalnızlığına
ak bir tay ağlar zincirlenmiş umutlara
çocuklar oyunsuzluğa ağlar
yoksullar açlığa
delirmek hakkının yasaklanışına onurular ağlar
sevdanın tükenişine sazlar
köyler kasabalar ağlar
bir bütün şehir ağlar
bütün olanlara bir ana ağlar
şairin yüreğini sancı dağlar
artık bilinmez bir diyardır buralar
ne yalnızlık seni arar
ne de türkü çağırır insanlar