Bir dağın zirvesinden gökyüzüne bakarken; küçüldükçe küçülür, karıştıkça karışırsın mana iklimlerinde... Ve seyre dalarsın ayaklarının altından akıp giden yaşamları, düşündükçe düşünürsün içten içe; ne kadar küçüktü hayatları ve ne kadar basitti anlamları. Sonra hissedersin esen rüzgarı teninin derinliklerine, anlam buldukça karışır, karıştıkça anlam bulursun bir Araf hikayede. Yeryüzünde, gökyüzünde, uçsuz ummanlarda bile, benim adım Anlam Karmaşası, benim adım Bilinmez Adam'dır sadece... "S.M"-25.09.2013
o kadar da önemli değildir bırakıp gitmeler,
arkalarında doldurulması mümkün olmayan boşluklar bırakılmasaydı eğer.
utanılacak bir şey değildir ağlamak,
yürekten süzülüp geliyorsa gözyaşı eğer…
belirsizliğe yelken açardı iri ela gözler zamanla,
öylesine derince bakmasalardı eğer…
Devamını Oku
arkalarında doldurulması mümkün olmayan boşluklar bırakılmasaydı eğer.
utanılacak bir şey değildir ağlamak,
yürekten süzülüp geliyorsa gözyaşı eğer…
belirsizliğe yelken açardı iri ela gözler zamanla,
öylesine derince bakmasalardı eğer…
