Bir dağın zirvesinden gökyüzüne bakarken; küçüldükçe küçülür, karıştıkça karışırsın mana iklimlerinde... Ve seyre dalarsın ayaklarının altından akıp giden yaşamları, düşündükçe düşünürsün içten içe; ne kadar küçüktü hayatları ve ne kadar basitti anlamları. Sonra hissedersin esen rüzgarı teninin derinliklerine, anlam buldukça karışır, karıştıkça anlam bulursun bir Araf hikayede. Yeryüzünde, gökyüzünde, uçsuz ummanlarda bile, benim adım Anlam Karmaşası, benim adım Bilinmez Adam'dır sadece... "S.M"-25.09.2013
Selçuk MutluKayıt Tarihi : 25.9.2013 02:10:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!