Bilinmez Şiiri - Osman Kaya Malatya

Gönüller kaygılı dert kavuruyor,
Yürekleri yakan közler bilinmez,
Yaz bahar ayında kar savuruyor,
Bahar gelir geçer yazlar bilinmez.

Sözde dürüstlerin ahdi olmuyor,
Mazlum kan ağlıyor yüzü gülmüyor,
Yolsuzluk lafının sonu gelmiyor,
Hitap ettikleri sözler bilinmez.

Kardeş kardeşine kuyu kazıyor,
Avantadan servet bulan azıyor,
Güçlü olan zayıfları eziyor,
Kayıp olur gider izler bilinmez.

Meydan meydan kendisini meth eder,
Efendi borçlanır çobanı öder,
Bilmem ki sonumuz nereye gider,
Eğrinin içinde düzler bilinmez.

Aşık yanık yanık çalıyor sazı,
Diviti elinde yazıyor yazı,
Bülbülde güllere yapıyor nazı,
Bülbülün yaptığı nazlar bilinmez.

Mevsimler değişti bozuldu hava,
Bitmiyor kavgalar her gün bir dava,
Kalmadı şefkatli huzurlu yuva,
Sevgi riya olmuş, hazlar bilinmez.

Meler çınlatırdı dereyi düzü,
Yaylada azalmış koyunla kuzu,
Çiftçi tohum ekmez kesildi hızı,
Tarla duman olmuş tozlar bilinmez.

Kaya der ki Mevlam sığındım sana,
Pusu kurar oldu insan insana,
Gözünü kırpmadan kıyan var cana,
Emeller karanlık, bazlar bilinmez.