Bilinmez Şiiri - Birkan Demirci

Kimse bilmez ne haldeyim,
Gecenin koynunda sessiz bir fırtına gibi,
Sığmaz içime, taşar gözlerimden.
Dertlerim bile sabrıma hayran,
Bir sır gibi saklarım içimdeki isyanı.

Rüzgarlar vurur yüzüme,
Yağmur saklar gözyaşımı,
Görmez kimse ne haldeyim,
bir taş duvar gibi dimdik dururum,
Ama içimden, her taş çığlık çığlığa.

Kendime açtığım savaşta,
Her yara bir zafer, her susuş bir çığlık,
Kimseler duymaz belki,
Ama ben, kendi sesimde kaybolurum.

Dertlerim susar, sabrım konuşur,
Ben yine gülerim gökyüzüne,
Kimse bilmez ne haldeyim,
Ama ben bilirim,
Ve bir gün yıldızlara anlatırım.