Ateşler içinde yanarken ben!
Bir kez olsun gelmedin sen.
İsmini andığım her gece;
Gözlerim hep pencerede.
Sesini duymak bile iyi gelirdi eminim.
Bazen duyduğumu sanır, koşardım kapıya.
Bir de bakardım ne sesin var ne birşeyin.
Çok gece uyandım uykumdan...
Sen geldin yanıma uzandın sanıp.
Her gözümü sen geldin diye sevinip açtığımda...
Kendi gölgemi buldum boş duvarda.
Niyedir gelmeyişin bilinmez!
Artık bu beden seni beklemez.
İpi kopmuş uçurtma gibiyim artık.
Bir daha ne zaman dönerim bilinmez.
Kayıt Tarihi : 24.1.2024 10:08:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!