Bilinmez Şiiri - Arhan Özkurt

Düşüyorum, düşünüyorum ve aklımı zorluyor
Bu düşünceleri ne aklım, ne kalbim alıyor.
Onlar beni çözemeyince sorun hep bende,
Fakat kimse benim ben olmadığımı bilmiyor.

Şayet ben, olsaydım dilimdeki bende;
Biterdi tüy anlatmaktan derdimi dilimde.
Zaten içindeki tanıma arzusu değil midir,
İnsanın insana insan olduğunu fark ettiren düşünce?

İnsan tanımlanamaz bir varlıktır
Tanımak, bitmeyen bir sorunsaldır.
Birini gerçekten bildiğini bilmek,
İnsanın düşeceği en büyük çukurlardandır.

Zayiatlar eksilmez hayatta,
Hiç yokmuş gibi artar hatta.
Tek tek dostlar ayrılırsa üzülme masadan,
Hayat biriktiriyor en layıklarını sana.