Bilinmez Şiiri - Muammer Yalçın

Çoğaldı dünyada kendini öven
Namert mi bilinmez mert mi bilinmez
Kimseye kalmadı itimat güven
Adam mı bilinmez it mi bilinmez

Uşaklık eden çok şeytana şere
Her gün kan döken var sade boş yere
Dünyayı taladı bir çok haşere
Pire mi yavşan mı bit mi bilinmez

Zulmediyor her gün mazluma kemler
Taraf tutuyor tüm kalleş hakemler
Azdırdı yarayı verilen em ler
Çare mi bilinmez dert mi bilinmez

Yaralı Arslanın nabzı duralı
Tilkilerin işler olmuş kuralı
Acep bu ormanın gerçek kralı
Sırtlan mı çakal mı kurt mu bilinmez

Hele görsen aman bir çalım gurur
Kah nalına kah da mıhına vurur
Meydanı boş bulmuş kişneyip durur
Eşşek mi katır mı at mı bilinmez

Hani derler ya hep dostluklar yalan
Şimdi gerçekten de yok kıymet bilen
Yalçınım şu senin yüzüne gülen
Düşman mı bilinmez dost mu bilinmez