Bilinmez Şiiri - Neslihan Isındere

Hiç iyi değilim bu ara
Bir laf etseler ağlayacak
Dokunsalar parça parça dağılacağım etrafa...
Hani diyorum
Hani kaçabilsem uzağa
Kendimide bırakıp
Gidebilsem unutabileceğim diyarlara...
Yanıma almasam kimseyi
Almasam kendime ait hiç bir şeyi...
Tüm izlerim silinse hayatlardan
Kalmasa parmak izim dokunduğum hayatlarda...

Dağıtsalar resmimi ulu orta her yere
Altında tek bir not
Kaybedilmiş bir ruh,
En belirgin özelliği
Gözlerinde hiç sönmeyen bir nur
Arasalar
Ama bulamasalar...
Hiç değilse kaybolan ruhum
Gittiği yerde bulsun bir parça huzur...

Kaldırıp gömsem bedenimi
Bilinmeyen bir mezarlığa...
Ne mezar taşı olsun
Nede haftada bir gelip dua okuyanı...
Arada bir tüm hayatım geçse gözümün önünden...
Kim bilir belki küfür savurur geçerken mezarımın önünden,
Belki de insafa gelir
Bir dua bırakır taa geçmişten...

Dedim ya hiç iyi değilim bu ara,
Kendimle kavgalı
Geçmişimden alacaklıyım...
Ya kendimle barışıp
Unutacağım herşeyi,
Yada alacağımı tahsil edip
Kapatacağım ömür defterini...