Bilinmeyenler Şiiri - Şaban Eroğlu

Gün geçtikçe her şey dağılıyor kafamda. Ölümün başlangıç çizgisinde patlatılacak tabanca kafama dayanmış. Beynimin dağılmasını hayranlıkla izleyeceğim, her tarafa savrulacaksın, bunu hayranlıkla izleyeceğim. Vücudumun üzerinde bir yük olmadan daha hızlı koşacağıma eminim. Nereye koşacağımı bilmiyorum. Olay yerinden hızla uzaklaşan bir katil olacağım o an. Kendimi, kendime güvenli hissettirecek bir yere saklayacağım ve orada kalacağım.

Ölülerin günleri ne kadar aydındır? Bu konuda şüphelerim var. Kalbimde kalan şüpheler var. Aklımı geride bıraktım. Fakat hislerim ölmedi. Hislerimin ölmemesi mükemmel. Tanrı'nın, insanların daha önceden ne yapacağını bilmesi gibi bir şey bu. Kaderle kesişmek gibi bir şey.. Kötü yanıysa seni hâlâ barındıracak olmam. Gecenin üzerinde yuvarlanacak olmam ve merdivenleri inerken düşecek olmam.. Senle olacak düşüncelerimin, lanet olasıca düşüncelerimin olmayacak olması.. Ama acımayacağım artık. Kim bilir? Belki boşlukları dolduramayacağım ve bende bir boşluk olmayacak. Bunu ben bilirim. Senin anlamayacağın şeyler var. Senin bilemeyeceğin şeyler var.

Seninle kavuşmamız gereken bir şey var. Sen bunu da bilemeyeceksin.