Bilinmeyenle Şiiri - Attila Şanbay

Hilalin kızıllığı yansırken ölü suya,
Bin bir düşünce geçti, zihnimin kıyısından
Saçlarımı tarayan ılık Boğaz rüzgarı
Alıp, götürdü beni bir garip bilinmeze

Artık hiç bir madde yok gözlerimin önünde,
Bir peri dans ediyor Kızkulesi yerinde
Akisler vurup, kaçtı ıslak kirpiklerime,
Alıp, götürdü beni bir garip bilinmeze

Kara bir bulut geçti hilalimin önünden,
Gölgeledi düşümü, nispet yaparcasına
Bir şey yükseldi birden, tenden koparcasına,
Usul usul sokuldu, o garip bilinmeze

Şimdi hissetmiyorum ne bir ses, ne bir nüfuz
Ellerim donup kalmış, sanki efsuna maruz
Ayaklarım kenetli, bedenim ona keza...
En ince sathıma dek, işlemiş ki o hülya

Varsın inlesin cismim, yosunlu eteklerden
Kopmak istemiyorum bu rüya aleminden
Belki de asla dönmem o vasıfsız vücuda,
Dalgaların dilinden bir nağme duymak varken...

Attila Şanbay