Bilinmeyen yolculuk Şiiri - İbrahim Özde ...

BİLİNMEYEN YOLCULUK

Bak bindim özgürlük gemisine,
Sanıyorum artık gelecegim kendime,
Bir anda veda ettim.
Yıllarımı verdiğim acı dolu şehrime,
Bir boşlukta duruyorum sanki,
Everesin tepesindeyim,
Bir şeyler geldi benliğime,
Sonu bilinmez bir yolculuktayım,
Özgürlüğe yelken açmış mutluluktayım,
Demir aldı gidiyor ulan bu gemi,
Artık kimlerle paylaşacagım bu kaderimi,
Kalbimi bıraktıgım şehrimi özleyecegim tabiki,
Sanki masmavi bir deniz degil,
Keskin çivilere bezenmiş bir hapishane,
İçimi birşeyler kemiriyor,olmuşum bir virahane,
Gidecegim yer nerde,nasıl,kötümü,iyimi bilmiyorum,
Yok olmaya yüz tutmuş bedenimi,
Sanki denizin maviliklerine gömüyorum,
Kalbimi,güleç yüzümü,
dogdugum şehirde bırakıyorum,
Bir daha geri dönmeyecekmiyim inan bilmiyorum,
Gündüz bitti gece başladı,
var içim içime sıgmaz bir hüzün,
Başım üçbeş eşyamı sakladıgım,
Yırtık torbanın üstünde,
Gözllerim yıldızlara dert yanan eşsiz maviliklerde,
Bak yine kaydı bir yıldız,
Bekliyorum kayacak başka yıldız,
Dönecegim acı çeksemde şehrime bir gün,
İşte kükremeye başladı bu deniz,
Acaba titanik'e mi benzeyecek kaderimiz.

(DEMYANLİ) İBRAHİM ÖZDEMİR