Bilinmeyen Şahısa Şiiri - Esra Çakmak

Uykusuz gözlerim,düşünceli beynim ve sen
Başbaşayız
Ama sen yanlızca hayalimdesin,düşümdesin
Yanımda değilsin ama olsun bu da yeter
Varlığın beni avutur

Dizeleri yazarken kafiye mafiye aramıyorum
Dilimden daha doğrusu kalemimden
Bir bir dökülüyor kelimeler
Düşünüyorum da ben sana bu kadar vurgunmuymuşum

Seni düşünürkne aklıma ilk gelen şey gülüşün oluyor
Ve ardından o anlamlı bakışın
Bazen kendi kendime
Ah bana ne güzel bakıyor diyorum ve sonra
Kendimi dürtüm uyanıyorum düşümden

Eskiden aşk insanın gözünü kör eder derlerdi de inanmazdım
Şimdi hak vermeye başlıyorum
Sanırım onun beni sevdiğini görmem,bana güldüğünü sanmam
İşte bu yüzden bu yüzden tüm bunlar
Anlıyorum artık ben ona aşığım..