Bilinmeyen Kadınlara Mektup

Şimdi dilsizim
Tüm lisanları kaybettim
Ne Mariası
Ne Mücellası anladı beni
Gerçi ben de anlayamadım onları
Ne sokaklardı ki
Mariaya aşık oldum
Mücellâ diye sayıkladım
Kızdılar
kararsız hücrelerinde
Küçük bir surette göründüm
Suretleri küçülürken daha
Korkular aradım,
Korkular buldum
Beğenmedim,
Dile getirdim,
Öldüm,
Dirildim
Ne zamandı
Eskimiş insan isimleriyle
Yolüstü; ölülerle konuşabildim ancak
Zayıf
Kemikli,
Kemiksiz
Düşünceli, düşüncesiz
Masaya oturduk
Bir blucin hatrına
Konuştuk,
konuştuk
hatırlamadıklarımızı hatırmadığımızı hatırladık
Birbirimize hatırlattık
Tanıştık yeniden
Yaşamı bilenler el kaldırdı
Unuttuk,
unuttuklarımızla kahkahalar artık
O öldü
Ben öldüm
Biz öldük
Mariası
Mücellâsı
Herşey yavaşça solan çiçeklere benzedi
Gölgeler belirdi
Çelimsiz hayaletler gibiydiler
gibiydik
Sonrasızlık sonraki düşüncemizdi
Bazı sırlar
fahişelerin ininde
izin verilmedi
açıklanmalarına
Dirildik,
biz olduk,
siz oldunuz,
Daha anlatacak ne varsa
açıklanmadan
dilsiz bir heceye kaptırdık
Lisanlar kayboldu
Maria anlamadı
Mücellâ anlar gibi yaptı
Saz olduk
söz olduk
Hecelere ayrıldık
Anlam kazandık
Söz yandı
Gider ayak
biz yandık