Bilinmeyen Bir Kadının Mektupları

Soluyoruz yine geceyi
Yanında zehirli bir dumanla
Kimse yok şimdi evimizde
Benle benden başka
20 yıllık arkadaşlar toplanacak zorla
Biri uykucu biri uykusuz öyle bir tezat
Buluşacaklar belki şehrin ortasında
Ne yapsın garipler
Küçücük şehir
Kocaman olmuş gözlerde
Memleket sevdası vuruyor gönüllere
Gelen bir mektup çarpıyor dizelere
Dökülüyor gözyaşları titrek dizlere
Ve
Bilinmeyen bir kadının
Mektupları
Kesildi günden güne
Bekleyen
Ne beklediğini bilmemekte
Ulaşamayınca hiç kimse
Dokunuyor şaire
Kalem ağlıyor
Şair ağlıyor
Bilinmeyen gözlere ağlıyor şair
Şişkin ama canlı gözlerle
Silinen geçmişi
Silinmiş gerçekten de
Fakat
Özlüyor şair
Bilinmeyen kadını
O hayalet parmakları
Özlüyor gece gece
İçinde ufak bir korku
Seyrediyor gökyüzünü gecelerce
Şimdi
Şimdi uyu şair adam
Belki duyarsın sesini
Bilinmeyen kadının
Hissedersin hayalet parmaklarını
İyi geceler şair adam
İyi geceler...