Bilinmeyen bir kadina mektup

Denizler hala mavi ve sıcak mı?
Banklar hala sessiz ve yalnız mı?
Yüzünde ki gülümseme hala sahte mi?
İçimde ki yanlızlık halis mi?
İçtiğim alkoller hala seni hatırlatıyor, yoksa rüyada miyim?
En güzel rüyalarimdan uyandirdin…
En güzel şekilde sevmemden kaçtin.
Bazen kaçmak gerekir doğrusu.
Denizin dalgasindan, bankin sessizliğinden,
sevilmediğin yerde, sevildiğini sandiginda,
kaçmak gerekir doğrusu.
İşte böyledir hayat.
Sana yazicak çok şeyim varken,
Kagidima sarildim,
kendime yaziyorum artık.
Duymucagini bildiğim satirlarda bekliyorum seni.
Adimi bile hatirlamiyorsundur artık.
Ayni sahillerde yıllar çürüttüm de seninle bir ömür çürütemedim…