Bilinmemezlik Üstüne Şiiri - Mehmet Kemal

Her yarın yeni bir dün
Dozu farklı tozu aynı
Her gün aynı kahve
Her yeni gün yeni bir geri sayım

Her merhaba aslen elveda
Bilemeyiz bir kez dahi olsa
Bir gün son kez geçeriz o sokaklardan
Son kez izler hepimizi ıssız pencereler

Son kez selamlaşırız o gün geldiğinde
Son kez olsun bilemem
Isınırız güneşin ateşi ile ,son kez

Her yeni gün bir çocuk açar gözlerini
Alır bir ölü bedenin hakkını
İlaçlar tutamaz bu sefer elimizi
Bazısı yarım kalır yolcuların düşleri

Son bir âh edemeden
Yalan dünyanın meyvesine doyamadan
Hiç mi hiç farkedemeden
Ayrılır ruh bedenden pür hevesle

O gün geldiğinde
Bizi izler durur o kırık pencereler
Fakat ne bizim haberimiz olur
Ne harabe pencerelerin