Bilinene Uyulan Şiiri - Emre Küçükmotor

Ne istiyor bu karaya vurmakta olan bedenim
Ne işitiyor savaştan yenik düşmüş uzuvlarım
Seni seviyor her haliyle, sığınmak istiyor
Ne biliyor ki ardına bakmadan öylece gidiyor?
Karlı günümde sobamın tüten dumanı seni getiriyor aklıma
Sana takılıyor tüm şapkalarım bunaltıcı yazımın sıcağında
Sana açılıyor şemsiyelerim bu ıslak bahar akşamında
Seni yansıtıyor tüm gölgelerim güneş aniden açtığında Yola koyulmak ki, vedaları ekşitir yüzünü birden
Sele kapılmak ki, alıp götürüyor zihnimi derinden
Bir gülüş ki o, ardında ne hüznü biriktiren
Öyle bir öpüş ki o, yerini hiç esirgemeyen bir beden
Suyunu derine kazıtır ama yüreği ne olur da dökülür dehlizine?
Yarayı açıp kanatır da ne vakit döner eski haline?
Gözyaşına basıp durur hep aniden sıçratır ya üstüne
Gelip geçer bu öfkesi,
Aşkın temeline iner de birden bürünür büstüne