Bilinen Ölüm Şiiri - Sadık Toraman

Uyuyamıyorum bu gece,
Çözemediğim bir tuhaflık var içimde.
Tedirgin bir balık gibiyim;
Aklım durmuş,
Hiçbir şey düşünemiyorum.
Oysa nefes alıyorum.
Beyaz giymiş insanlar görüyorum her taraf ta.
Yoksa ölüyormuyum ben
Rüya değil gözlerim açık.
Pencereden bakıyorum dışarıya.
Bir kalabalık var kapının önünde.
Saat, sabahın altısı
Hava bulutlu, yağmur çiseliyor hafiften.
Çocuklar ağlıyor sebepsiz.
Kapının önünde tabut…
Sanki içeride bir ölü varmışçasına…
Sonra, iki kişi eve doğru yöneliyor,
Ayak seslerini duyuyorum yavaş yavaş…
Bilinen bir ölümün soğukluğu kaplıyor beni.
Yoktum artık…
Adresim biliniyordu sadece.
Ölümüm doğmuştu içime
Geçen gece yazdığım şiir gibi…