Anlatırlar seni bana,her nisanın on dördünde:
Sigaradan sararmış bıyıklarını,
Yaşlanmış demesinler diye siyaha boyanmış saçlarını,
İki tırnağı düşmüş kocaman ellerini,
Sarılırken boynuna, secdeye eğilişini,
Resimlerdeki Sultanahmetlık heybetini…
Üçüme bastığımda kucağını yatak yapmışsın,
Kollarınıysa ise yorgan.
Bir elinde 99’luk bir tespih,
Diğerinde eski bir tarakla,
Tararmışsın saçlarımı bir o yana bir bu yana.
Sert ve sıkça sakallarınla
Seveyim derken yüzümü,
Nasıl da ağlatmışsın beni.
Toprak vermiş tenini,suysa kalbini
Bu yüzden çok severmişsin ikisini
Uzun yıllar üzerinde taşımış seni
Ödüyormuşsun şimdi borcunun her zerresini
Anlatırlar seni bana her nisanın on dördünde
Buralardan göçüp gittiğini,
Benimse her şeye nasıl sil baştan başladığımı,
Şimdi sen yoksun buralarda!
O eski tarağın da.
Olsa bile benim de saçlarım yok.
Kayıt Tarihi : 22.11.2005 00:17:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!