Ya günün aydın değilde; zifiri yanlızlığını yaşarken, bir çığlığın yankı olup düşüp parçalanması gibiyse.Söylesene bütün güllerin içinde yine biten ve son gülün solmasıysa bu.. Yaşam kendii içinde döngüye dönüşürken, anlamsız ve kendine bile yabancı gülümsemeler içindeysen... Varoluşun sınırlarında kimse gezmiyorsa artık, yada bilincin uçurumlarında.Ve herşey sığ bir hikayeye dönüşürken,insan kendi yokoluş hikayesini umursamıyorsa..Unutmuşsa.
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta