Acıyı sindirince
yüreğimin derinliklerine
mahpusluk yıllarım da
hücremi andım
dört duvar
ve ben
arkadaştık
sırdaşım olmuştu
düşünce yetimle
dört duvar
söyleşir dertleşirdik
saatlerce günlerce
acıya boğulurduk
ben, dört duvar,
ve düşünce yetim
geceyle gündüzü
bilmezdim
karanlığın süregittiği
o günler de
gözlerine yazardım
acılarımı
ağlardım
gözyaşlarımın her damlasıyla
bilinç düzeyimi sulardım
filizlenirdi bilinç duygularım
sel olurdu
ve ben
boğulurdum bu kez
karanlığın yeşerttiği
acımasız duyguların
dört duvarın da
suskunluğumu
prangalamıştım
bir boydan bir boya
hücre de
kanardı yüreğim
acırdım bu kez de
duygularımın
yönsüz akışına
karanlıkta bakakalırdım
bilincin bakışına
01.10.2008/OLTU
Kayıt Tarihi : 4.10.2008 18:10:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Güçlü bir kaleminiz var Ruhi bey,kutlarım. +10
TÜM YORUMLAR (1)