Bilinçatı Şiiri - Erva Özbaba

Ne yaparsam yapayım
Dizginleyemiyorum fikirleri
Bıraktım en sonunda ben de
Kemirilmekten onlara döndüm
Kafa etimi bir kenara atınca
Satırlarında koştum, durdum.
Öldüremedim yine kendimi
Satır satır feryatlarla
Ki ölümdür atlarla gelen
"İpekten kanatlarla, sessiz sedasız."
Yansımalarla doldum, taştım
Aynamdakinden yüzlercesi
Bir çiçek, bir renkle başladı
Ardı kesilmeden devam etti.
Gülü sevmem, dikenini sormam
"Siyah taylar, mor güller"
Bu kadar rastlantı fazla
Ki; rastlantı olan bir şey yok
Herkesin hayali başka
Bazen atlarla koşarsın hayale
Bazen de uyanmak yeter.
Farklı ülkelerde, farklı ruhlarla
Yaşamak neye yarar yoksa
Solmuş çiçekler uçar gelir
Diyar diyar, ardından
Sen uçmana, ben koşmama bakayım.
Rezil kültürlerden arınmış
Uçsuz bucaksız gökyüzümde