Bilinçarası Şiiri - Akın Akça

Kapılarını açmak bilincin, özgür iradeyle birleşmek aslında
şu kendi bacaklarınla -ve senin fikrince hareket ettiren onları
- koştuğun eşiğine..senin için ebedi rüyaların.

Asmak hareketsiz bir tabloya bir şenlik sepeti
ve açılmasını beklemek ulaşılabilir-büyük mucize'nin,
olanca hareketli gözlerle ve bu olaya kanıt sunan becerikli ellerle
.. büküp de ihtiyar zamanı, şu mekanı kıran tavuk karası...
ah, da.. maddeye tapan günü birlik yozba.
Ba bak ad bile değişti, ne oldu
yozba denir bilinci açık tutup
alt tabakasını onun ayrı sayabilip de kendi numunesinden,
ayrık seçebilmesidir bir diğerini ve
açığa çıkartan savaşın kötücül şer şirretini.

Bilinçlerarası bir konfederasyonda onun çabası, sevgisi...
hanüz oluşmamış bir mol, kendi siyasetinde; seçici hücre zarı..
bak barışa hala ihtiyar ışık tutuyor, yoruyor da, bak devam ediyor.
*

Bir esneklik, uzadıkça kopmayan, bir duvar, hücüm edildikçe yıkılmayan.
Hız gittikçe, kavuşan bir bisiklet, ileri; Hızlandıkça ulaşılmazı, ışık, salkım.. bir
Ve o şiddetini arttıran kuvvet macunu, varılamadığı her süre boyunca!
duvarlara sıvanası, kopmayacak, hızlanası, ve ulaşılmayacak;
yanında zaten oldukça, cevap hak yemeyecek.
güçlenen bir tanımlanamaz ışık, ışığa da devamlı sürat verecek.