Kendi kaybolmuşluğumun içinde vakit olmadı yazmaya size…
Hoş, sarhoşluğun “çok” hâlini yaşıyorum şuan bedenimde…
Neden böyle? Ya da neden böyle değil? Değil mesele;
Aslolan, bir güne ve bir gün ışığına sahip olmak seninle…
Biliyorum, ben ne kadar yazsam da onlar kelimelerimi tutamıyorlar küçük avuçlarının içinde…
Düşünemiyorlar içten içe “Neler yazmışsın? ” diye…
Ve bir bildiğim daha var ki, şuan yazıyorum ve dört duvar arasını şenlendirerek kâh hüzünlendirerek yazıyorum sizlere:
Ben sensiz olanlara seni aratıyorum,
Ben sensiz kalanlara seni yaratıyorum,
Seni saklayacağım, seni yazıp-andıkça
Kendimi çoğaltıyor, seni kuşatıyorum.
Unutturmayacağım, seni yaşatacağım,
Devamını Oku
Ben sensiz kalanlara seni yaratıyorum,
Seni saklayacağım, seni yazıp-andıkça
Kendimi çoğaltıyor, seni kuşatıyorum.
Unutturmayacağım, seni yaşatacağım,
