Kendi kaybolmuşluğumun içinde vakit olmadı yazmaya size…
Hoş, sarhoşluğun “çok” hâlini yaşıyorum şuan bedenimde…
Neden böyle? Ya da neden böyle değil? Değil mesele;
Aslolan, bir güne ve bir gün ışığına sahip olmak seninle…
Biliyorum, ben ne kadar yazsam da onlar kelimelerimi tutamıyorlar küçük avuçlarının içinde…
Düşünemiyorlar içten içe “Neler yazmışsın? ” diye…
Ve bir bildiğim daha var ki, şuan yazıyorum ve dört duvar arasını şenlendirerek kâh hüzünlendirerek yazıyorum sizlere:
Bir karanlık geliyor yokluğunun ardından
Ne zaman güneş batsa bu son gecem diyorum
Vazgeç yalan dünyanın köhne saltanatından
Yetişir bunca keder, bunca elem diyorum
Her şey sağır içimde ne şiir ne musiki
Devamını Oku
Ne zaman güneş batsa bu son gecem diyorum
Vazgeç yalan dünyanın köhne saltanatından
Yetişir bunca keder, bunca elem diyorum
Her şey sağır içimde ne şiir ne musiki
