Bilim ve Teknoloji Şiiri - Turgut Çakır

Behey kendini akıllı sananlar
Bilmez misin aklın
akıl değil
gözlerin gözler değil
gönlün ışık değil
Gaz lambasıyla aydınlanmak
çağa uygun değil
Çağ bilim çağıdır
Teknoloji çağıdır
Bilimden teknolojiden uzak kalırsan
Çağın geliştirdiği ülkelerden geri kalırsın
Şöyle dön arkana bir bak
O tarihlerde elektrik yalnız bazı semtlerde vardı
Onlar elektrikle aydınlanırken
Bazı semtler gaz lambasıyla aydınlanıyordu
Ocağımızda ateş yoktu
Küçük ocaklarda yemek pişiyordu
O günler çok gerilerde kaldı
Şimdi bilim çağıdır
Teknoloji çağıdır
Dev işletmeler çağıdır
Behey kendini akıllı sananlar
Bilmez misin doğanın insanlara dağıttığı minnetin akıl olduğunu
Bilmez misin mektepli aklın dilidir
Bilmez misin akıllı insanın kuşkulanmadığını
Behey kendini akıllı sananlar
Bilmez misin babadan akıl kalmadığını
Sokmuşsun kafanı kuma
Görmezsin ışığı
görmezsin dünyaya açılan pencereyi
Behey kendini akıllı sananlar
Eşeğe çanak tutarsan kendini kuvvetli sanır
Karanlıkta insanların kusuruna arayacağına
Dön arkana bak
Önce kendi ayıbını gör
Kendi ayıbını gör ki
Başkalarını ayıplama
Çuvaldızı kendine
iğneyi başkasına batır
Behey kendini akıllı sananlar
Bak pencerenden dünyaya
Dünya bilim ve teknolojinin neresinde
Bir de dön kendine bak
İş
aş
eş diye haykıran insanlara bak
O insanları sayısı giderek artıyor
Dağı yürütsen onlara
Korkmaz
kaçmaz
Zaten yaşayan ölü olmuş
Dağ onları ezse ne çıkar?
Eğer memleketini seven o insanlara
Dağ dağ
ova ova
Üzerine gidersen
O insanlar kendine küse
İnsanlara küser
Memleketine küser
Ailesine küser
Çocuklarına küser
Yani aile çöker
Aile aileyi çökertir
Sonunda toplum çöker
Behey kendini akıllı sananlar
Bilim ve teknolojiden şaşma
Küçük işletmeden dev işletmeye yönel
Dev işletme dev işletmeyi doğurur
Dev işletme çalışanı doyurur
Behey kendini akıllı sananlar
Bilmez misin aklın akıldan üstün olduğunu
Eğer bilirsen akıllı insanın sözüne kulak ver
Dev proje
dev işletme
dev pazar
dev para
dev güvence
Ayrıca bilim ve teknoloji
Büyüklük ve üstünlük simgesidir