Bilgün Güngör Şiirleri - Şair Bilgün Güngör

Her akşamın sabahında
Gün oluyordum
Doğuyordum dağlara, denizlere
Irmak oluyordum önce
Sonra nehir,çağlayan
Akıyordum uçsuz bucaksız

Sahipsiz bir el yudumluyor beni,
Tıpkı bir kediyi okşar gibi.
Sıkıca tutunuyor sevgiye,
Hiç kaybetmiyor benliğini.

Bazen de yaprak oluyor gönüllerde.

Kıyılardayım.
Düşmekteyim.
Tutacak kimsem yok.

Köşelerdeyim.
Sıkışmışım.

Sen; çıkıp gelen...
Hangi şiir getirdi seni
Dönecek misin mısralarına
Kafiyeler ıslatıyor yüreğimi...

Yüreğim zincirli, kırılmak istiyor

Gündüzden geceye savruldu yapraklar
Hiçbir iz bırakmadı arkasında
Yıldızlar şahitti rengine
Bulanık, gri ve şeffaftılar....

Silikti duygular

Olmayacak hayallerim vardır.
Olmasını istediğim
Kimi zaman da inkar ettiğim
Kararsız bırakır, yıpratır beni.

Ara ara

Şairin göğünden sıyrılan
birkaç cümlecik
yağmur olur her zaman
kağıdın üstünde.

Boşanıyor, boşanıyor

Yalnızlığın pörsümüş sokaklarında
Yürüyorum avare avare
Ne başımı okşayan bir sevgili
Ne de sahipsiz bir el var
Kucak açmış bekleyen

Gözlerindeki hüznü kaldır artık
Boşalt yüreğinde ne varsa
Dökülsün incilerin
Yeter ki akıt içindeki yılgınlığı

Gözlerinden haber getir

Yarım kalmış bir rüyaydı anlattıklarım.
Palavraydı benli mutluluk.
Üstüne üstlük gerisini kendin tamamladın.
Rüyayı kendin gibi soyut yaptın.

Düşmandı aynalar ruhuna.