Boğazına günlerce lokma girmedi,
Giriyordu namertler Çanakkale büğazına.
Geri dönmek yok! diyenler,bir bir şehit olurken,
Gelibolu yanıyordu,İstanbul pahasına.
Terhisi çoktan unutmuş,helalleşmiş eşiyle,
Bu karanlık caddenin,
Işığını kim söndürdü?
Yeni başlayan gece,
Başınımı döndürdü?
Uyanın ey ahali,
Eskidendi büyük aşklar,hepsi muazzam,
Hoşlanmak bile artık bence su i zan.
Nerde gönülden sadakat nerde intizam?
Şimdi banttan ses veriyor duyduğun ezan.
Bak yaşanan aşklara,hepsi bir nizam,
Ne kolay devrildi,bak yarım asır,
Zamanın çivisini söküyor yıllar.
Ruhuma çevrilen bu etten hasır,
Eskidi giderek,izledi geçen yıllar.
Tükenmez sandığım nefes daraldı,
Sayıklamalar başladı gece uykumda,
Bilmediğim bir yük var sanki omzumda.
Görmeyeli zayıfladım biraz aslında,
Kızma ama,sigarayı bırakamadım anne.
Bu sabah yüzümü yıkarken bile,
Dizimin dibinde bekliyor öfkem,
Kalbinden vurdular,yanıyor ülkem!
Bu rüzgar eserde, durur mu yelken?
Sancağı deryaya açar geçeriz,
Bayrak için candan geçer gideriz.
Aslında yazmazdım ben bu şiiri,
Kalemin ucunda sen olmasaydın.
Düşünmezdim bile belkide bizi,
Uyku gibi gözümden ayrılmasaydın.
Şimdi kimbilir nerede yaşıyorsundur,
Meleklerin kanatları varmış,
Nereye isterse oraya uçarmış.
Her gece bir çocuğa uğrarmış,
Bu gece uykuma gel anneciğim.
Cennette dereler,ırmaklar varmış,
Cebimde beş liram,yüreğimde sen,
Kasemde sıcak çorbam,kaşığımda sen.
Meltemi bir başka,poyrazı başka esen,
Çamlıcadan,İstanbula bakışımda sen.
Okuduğum gazetenin manşetinde sen,
Arkana bakmadan gitme ne olur,
Son vedan aşkıma hatıran kalsın.
Sensiz her nefeste bir gün,kaybolur,
Seni benden çalan eller ağlasın.
Üst üste devrilir kalan yıllarım,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!