Fermanı verenle,alan bir değil.
Dermanı olanla,solan bir değil.
Ebedi kalanla,ölen bir değil.
Ölümü hayattan ayırma oğul.
Bardağın içiyle,dışı bir değil.
Dudağım kilitli, nutkum tutulmuş,
Sözlerim yasaklı, dilim haps olmuş.
İsmine adaklı dünya kavrulmuş,
Ya habib, ben öyle özledim seni.
Gözlerim mühürlü, gün durdurulmuş,
Sokak lambası değil,apaçık sevda,
Gözlerimde biriken aşkın müstesna.
Hem zaten,ayrı ayrı yaşamaya ne gerek,
İkimize yeter çift bedende tek yürek.
Bulutlar,göğümüze dolmuş,ağlıyor,
Necipçik Necipçik,çalan saatin,
Sakaryayı geçen zamanındayım.
Vehimlere sarılmış incecik bir ipliğin,
İnsanlığa asılmış,kalmış bir ucundayım.
Mehmet Akif'e sorsan,istikbal gökte değil,
Gördün mü? geldi de,geçiyor mevsim,
Düşen yaprakları bir bir,ezip geçmişiz.
Aynı hayaller peşinden seninle gidip,
Hatayı en başından yapmışım,nefsim.
Köpüklü dalgalar gibiydi gençlik,
Ne olur, yüz üstü bırakıp gitme,
Kalbinde esirin de olurum senin.
Sana yalvarırım, beni terk etme,
Bağımlısıyım ben, seni sevmenin.
Ellerini benden alıp götürme,
Ulu orta bıraktığın gönlüme,
Ayaz vurdu,karlar yağdı nerdesin?
İntizarım ağır geldi kalbime,
Gelen vurdu,giden vurdu nerdesin?
Derdimi bilmeyenler güler halime,
Ne sandık dünyayı,hepsi rüyaydı,
Kazanıp harcadığın ömre hebaydı.
En uzun yaşayanın ömrü kaç aydı?
Hangimiz geçip giden günleri saydı?
Oysa ki kur'anla seslendi rabbim,
Dumanı üstünde demli çayımın,
Sırtımı yaslamışım duvara,
Odun var sobada,orman kokulu,
Sobanın üstünde mandalina kabukları ve aşkım.
Arada,çıtırdama sesleri uyandırmasa
Mavi olmalı masallar.İçinde umut
fokurdayan sabahlar açmalı.
Mavi adamlar,mavi kadınlar,mavi
çocuklar.Mavi mavi kokmalı bütün
İnsanlar
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!