Bilgelik ve Aşk Şiiri - Arif Arslan

Seni yazmak, sana yazmak şiirleri, nesirleri,
Kitapları, mektupları…
Ölümsüzleştirmek isterdim satırlarımda…
Sıcaklığımı duymanı isterdim kelimelerimde
Mısralarımdaki gözyaşlarımı
Ve yanan yüreğimi senin için…

Çünkü sen yeni bir hayat, yeni bir ses
Yeni bir soluksun bana…
Dünya durdukça ve okundukça
İnsanlar bütün duygularımın kaynağını
Düşüncelerimin odağını
Zamanımın planlayıcısını
Ruhumun aynasını
Kalbimin ab-ı hayatını
Benliğimin çeşmesini görsünler,
Bilsinler, anlasınlar, tanısınlar…
Nerden beslendiğimi öğrensinler,
Hangi pınardan içtiğimi,
Hangi şelalede yıkandığımı,
Arındığımı bilsinler…

Benim böyle doludizgin, yokuşlardan akar gibi
Gece gündüz hangi dağlarda koştuğumu
Nerelere aktığımı da görsünler, bilsinler…
Hangi ebediyet pınarından içip
Nasıl ölümsüzlüğe ulaştığımı da…

Hayatında bu kadar yer almam korkutuyorsa seni
Korkma derim sadece, sevmekten zarar gelmez
Esas zarar, ziyan sevgisiz gönüllerde biter
Merhametsiz vicdanlarda yeşerir
Çorak yerlerde yeşeren zakkumlar gibi…

Ama bilirim aşk deliliktir!
Akıl bilgelik…
Nefis hırsız…
İrade bekçi,
Ruh bir köle,
Vicdan bir zırh…

Akılla kapışırsa aşk,
Akıl üstüne at sürer onun,
Kılıcını göklerde helezonlar çizdirip savur,
Sonra da dikine sallarsa,
İkiye ayırır ortadan,
Koparır kellesini,
Kanatlarını kırar bir kuş gibi…
Ama ruhu mağlup eder,
Nefis, zaten hazır onun sunduklarına…

Akıl ve irade dizginler aşkı,
Bağlar ayaklarını, kanatlarını…
Nefsi zincirlere vurur,
İradeye emirler verir,
Vicdana dinletir sözünü
Ruhu rahata kavuşturur…

Bana “bilgece konuştun” dedin…
Oysa “bilgelik” dersini senin ruhun öğretiyor bana.
Ruhunu bir kavrasam keşke,
O zaman tam bir bilge olacağım
Ama henüz o aşamaya gelmedim, gelemedim
Al pişir beni ruh kazanında
Erit demirimi, kömürümü…
Ayır, at posalarını da
Özümdeki cevher çıksın ortaya
Altın ve elmaslarımı al
Sonra bir güzel şekle koy…

İster yüzük yap parmağına,
İster koluna bilezik
İstersen küpe olurum kulaklarına
İstersen beline kemer
Seninle olmak varsa işin ucunda
Yanmaya da pişmeye de değer…

Veya istersen eğer
Siyah saçlarına bir toka
Ya da yakana bir broş yapıver…

Ben nereye, ne olacağımı
Sorup soruştururken karasız,
Ve sevgi dilenirken kapının önünde
Sen kara verip aniden
Ne olacağımı çoktan buldun da
“Kalbime anahtar ol, sende kalsın” dedin ya
İşte bana bu yeter…

25 Nisan 05 Pazartesi