Şimdi biliyorum, neden yirmi yaz boyunca üzerime ışık düştüğünü, ve niçin beni hayrette bıraktığını tarlaların çiçeklerini koparmanın.
Niçin diye soruyorum kendime bu günlerde, niçin bu tansıksı armağan: bu sıcak güneş ve bu taze çimen?
Vereceğim tatlılığı bağışlamak için geçti gitti benden ışık, mavi bir üzüm-salkımıydım sanki. İçimin derininde, damarlarımda damla damla büyüyen o şey, şarabım benim.
Bunun için yalvardım Tanrı'ya, çünkü yaratılır çocuğum berrak balçığımdan benim. Ve okuduğumda bir şiiri hızla çarparken nabzım, çocuğum için yandı içimde bir güzellik ateşi, çünkü kendisiyle doldururdu O etimin söndürülmez alazını.
Sokakta karşılaştım.
Satarken güllerini,
Alırken alın terini.
Yırtıktı elbisesi,
Ayağında terliği.
Devamını Oku
Satarken güllerini,
Alırken alın terini.
Yırtıktı elbisesi,
Ayağında terliği.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta