Şimdi biliyorum, neden yirmi yaz boyunca üzerime ışık düştüğünü, ve niçin beni hayrette bıraktığını tarlaların çiçeklerini koparmanın.
Niçin diye soruyorum kendime bu günlerde, niçin bu tansıksı armağan: bu sıcak güneş ve bu taze çimen?
Vereceğim tatlılığı bağışlamak için geçti gitti benden ışık, mavi bir üzüm-salkımıydım sanki. İçimin derininde, damarlarımda damla damla büyüyen o şey, şarabım benim.
Bunun için yalvardım Tanrı'ya, çünkü yaratılır çocuğum berrak balçığımdan benim. Ve okuduğumda bir şiiri hızla çarparken nabzım, çocuğum için yandı içimde bir güzellik ateşi, çünkü kendisiyle doldururdu O etimin söndürülmez alazını.
Gabriela Mistral
Çeviren: İsmail Haydar Aksoy
Kayıt Tarihi : 11.11.2005 18:16:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![İsmail Aksoy](https://www.antoloji.com/i/siir/2005/11/11/bilgelik-gabriela-mistral.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!