Benim için hayat = seyahat demektir. Madden kıpırdayamadığım zamanlarda bile bizleri mana alemine taşıyan en kuvvetli vasıtalarla; şiirlerle sürekli sefer halindeyim.
Çıkarken o bu yola çocuktu henüz,
Doluydu içi sevgiyle, içinde hep gündüz.
Yürüdü, yürüdü; çok şey gördü,
Yürüdükçe büyüdü.
Gördü arkadaşı, kavgayı ve barışı
Aşık oldu kaç kere,
Yüreğimde her anımızın izi kalmış,
İzi kalmış gözyaşımın yanaklarımda.
Gururum beni benden almış,
Almış gözlerin ruhumu,
Ruhum senin dudaklarında.
Ben bir kör göz, sense yaşım
Göz yaşı durmaz süzülür gözlerden,
Son bir kez söz arkadaşım,
Kalbim barışmaz, üzülür sözlerden!
Bir kış gecesi çalışıyorum yine uykusuz,
Soğuk işliyor bedenime, derin derin!
Ne yapmalıyım diye düşünürken aç susuz,
Duruyor masamın üzerinde senin resmin.
Bir fincan sıcak çay getiriyorum mutfaktan,
Bugün aldım ölüm haberini,
Gelemedim cenazene, gelemezdim,
Bakamazdım ölü bedenine.
İnanma vakti geldi artık,
Bu masalın bittiğine.
Tüm çektiğim acılar gibi,
Seninle de olmuyor, olmuyor sensiz de,
Gönlüm aranıyor, bıraktığın her izde.
İstersen sevin, ister bana keriz de,
Sana olan sevdam ömür boyu sürecek.
Bana niye güvenin az?
"Ya nasip" diyerek, artık çıkmışken yoluna,
Bazen bir dost gibi girecek, kötüler koluna,
Kötü fıtratından kötü, düşmanlık etme ona,
Bir umut düzelir, yaklaşırken yolun sonuna.
Gönülden sevdiklerin, göstermezse ahde vefa,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!