Ve adam çıktı yola,
Derin bir sessizlik,
Kırık dökük,
Ve buruk anılar bırakarak ardında...
Güneşin doğduğu yere değin uzanıyordu sanki yol.
Kadının saçlarını buldu ışıklarda,
Kollarını çizdi,
Dudaklarını, gözlerini....
Gözlerindeydi hüzün,
Küçük, güzel dudaklarından eksilmeyen kıvrımların ucunda! <
..........
..........
Kayıt Tarihi : 21.8.2002 23:58:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!