Bilge Rabia Şiirleri - Şair Bilge Rabia

Bir ruh vardı hayata doğan...
Yaşama gözlerini açan tüm ruhlar gibi,
Bedenli bir ruh...
Her an,yaşanan her dakika,
Biraz daha çoğaltırdı sonsuz sevinçlerini...
Öğrenmek ve bilmek için kullanırdı beynini...

İstanbul...!
Mavi bir kubbe yarattın kalbimde
Temeli sağlam...
Her yaşantı boş başka yerinde Türkiye'm
Yaban...

Hayat öyle bir muamma ki
Yaşayan arar,ölen bilir
Bilinmeyeni bulmaksa maksat
İnan bana aklın yolu birdir

Bir seher vakti kalk ve semaya bak

İnsanızdır olur bazen gözyaşımız damlar durur
Gönlümüzde bir yakarış dualarla bâki olur
Gözyaşı Allah'ın lûtfu,yarın orda şefaatçimiz
Dökmemişsek bir kerecik,elbet hak yerini bulur

Allah aşkıdır coşturan bütün fâni gönülleri

Güneş gene doğmaktadır tepelerin ardından
Her gün yeni baştan başlamaktadır hayat...
Koyunlar çayırlara doğru yollanır,
Boyunlarında çıngırak...
Kerpiç,toprak evleriyle
Bir köy yerinde yaşamak...

Garip bir kulunum âciz mi âciz
Hayat yolculuğum sürüp gidecek
Her nefeste Allah'ım sana muhtacız
Ruhum beni benden alıp gidecek...

Ey Allah'ım affet beni

Alemlerin Rabbi Yüce Mevlâ'm
Adını ağzıma her alışımda
Boğazıma bir düğüm atılmış gibi
Susuyorum...
Günahkâr ruhumun asi diliyle
'Allah'ım,Allah'ım'deyip

Kibir nedir,riyâ nedir,gıybet nedir bilirim
Uluorta olsa konu ulemâ kesilirim
Oysa esirim nefse,zindanda gezinirim...
Tevbe kapısı açık ya,ne kadar şükretsem az;
Hidayetin nurundan nasiplenmeli biraz...
Yalvarırım dualarım kabul olsun Allah'ım...

Hava berrak,gök mavi,bulut bembeyaz
Uzaktan uzağa ezan sesleri...
Şafak yeni sökmüş güneş doğacak
Kulaktan kulağa ezan sesleri..

Gün ortası,insanoğlu dünya derdinde

Sanki her şeyi görür gibiyim;
Ay saklansa bulutların ardına
Görmeden biliriz hani,
Ay oradadır…
Bunun gibi…
Karacaahmet’in çamları